μακία βλάστηση ή διάπλαση

Χαρακτηριστική φυτοκοινωνία ή θαμνώδης διάπλαση, η οποία συναντάται στα μεσογειακού τύπου κλίματα και αποτελείται από υψηλούς θάμνους, ύψους έως 2 μ., με σκληρούς ξυλώδεις κλάδους και μικρά δερματώδη φύλλα, σκούρου πράσινου χρώματος· είναι γνωστά και με τον όρο αείφυλλοι σκληρόφυλλοι θάμνοι. Τα φυτά αυτά έχουν βαθιές ρίζες για να αντλούν το απαραίτητο νερό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες όταν η ξηρασία είναι έντονη. Στη μ.β. ανήκουν φυτά, όπως η αριά (Quercus ilex), η μυρτιά (Myrtus communis), το πουρνάρι (Quercus coccifera), η κουμαριά (Arbutus unedo), το σπάρτο (Spartium junceum), τα ρείκια (είδη του γένους Erica), τα κέδρα (Juniperus oxycedrus) κ.ά. H σύνθεση της μ.β. μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με την περιοχή· στην Κύπρο, για παράδειγμα, αυτή συγκροτείται κυρίως από είδη των γενών Pistacia (σχίνος, κοκορεβιθιά) και Juniperus· άλλες φορές, η μ.β. μπορεί να είναι η απαρχή της δημιουργίας ενός δάσους ή, όπως συμβαίνει στη ζώνη των κωνοφόρων, να υποκαθιστά το δάσος, όπου αυτό δεν μπορεί να δημιουργηθεί, εξαιτίας πολύ χαμηλών θερμοκρασιών.